Μια από τις πιο δυνατές αμπελουργικά περιοχές της Μακεδονίας, από την αρχαιότητα έως σήμερα είναι η Νάουσα «πόλη για τα εξαίσια κρασιά της διάσημη». Η αμπελουργική παράδοση της πόλης, όπως και η ιστορία της, ξεκινά αιώνες πριν. Από τότε η φήμη των κρασιών της Νάουσας πέρασε τα σύνορα της Ελλάδας και εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Σύμφωνα με τη μυθολογία η Σεμέλη, μητέρα του θεού Διόνυσου, ζούσε στο Βέρμιο, στους πρόποδες του οποίου βρίσκεται η Νάουσα.
Η Νάουσα είναι η μεγαλύτερη πόλη του κρασιού στη Βόρεια Ελλάδα και θεωρείται πρωτοπόρος στην παραγωγή ποιοτικού οίνου.
«Ο οίνος της Ναούσης είναι εν Μακεδονία ότι ο Βουργουνδίας εν Γαλλία, τον πωλούν πάντοτε εις τιμήν διπλάσια των άλλων οίνων...», έγραφε ο Γάλλος περιηγητής και πρόξενος στη Θεσσαλονίκη Cousinery, που ταξίδεψε στη δυτική Μακεδονία το 1814.
Την αποκαλούν "Πόλη Οίνου και Αμπέλου" για την ποιότητα των κρασιών της, με τον τίτλο της να τον έχει αποκτήσει από το ειδικό Ινστιτούτο του Παρισιού. Τη φήμη αυτή διατηρεί ως σήμερα η Νάουσα για τα "Ονομασίας Προέλευσης Ανωτέρας Ποιότητας" κρασιά της.
Η φύση προίκισε πλουσιοπάροχα την περιοχή της Νάουσας, καθιστώντας την μια από τις σημαντικότερες οινοπαραγωγικές περιοχές της χώρας.
Παράγονται σχεδόν στο σύνολό τους κρασιά Ονομασίας Προελεύσεως Ανωτάτης Ποιότητος (Ο.Π.Α.Π.). Το ομώνυμο κόκκινο κρασί είναι παγκοσμίου φήμης, με πολλές διακρίσεις στην χώρα και στο εξωτερικό. Ήταν από τα πρώτα κρασιά στην Ελλάδα που κυκλοφόρησαν και εμφιαλωμένα.
Ήταν στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού γινόταν εξαγωγή κρασιού από την Ευρώπη στην Αμερική, οι περισσότερες ποικιλίες έφταναν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού με κάπως αλλοιωμένη γεύση, αποτέλεσμα του πολυήμερου ταξιδιού. Το μόνο κρασί που διατηρούσε αναλλοίωτη την, ούτως ή άλλως, ξεχωριστή μυρωδιά και γεύση του ήταν το δημοφιλές -ήδη από εκείνα τα χρόνια και ακόμα πιο πριν- Ξινόμαυρο της Νάουσας.
